Geschiedenis 1410 - 2010: zeshonderd jaar Buijtenland
De polders van het Buijtenland van Rhoon zijn zogenaamde opwas- en aanwaspolders. Ze zijn door de mens gemaakt uit opslibbende zeeklei. Dat gebeurde beetje bij beetje tijdens de Renaissance tussen 1411 en 1766.
Zeekleilandschap
Vóór de inpolderingen stroomde hier eeuwenlang water in en uit. De huidige kleilagen zijn het resultaat van aanvoer en bezinking van kleideeltjes waardoor het land steeds ietsjes hoger kwam te liggen. De invloed van de zee werd daardoor langzaam minder. Vervolgens ontstonden in dit zeekleilandschap veenmoerassen die vervolgens werden ingepolderd.
In deze tijd ontstonden in deze streek veel van deze aanwinningspolders. Ten noorden van de Oude Maas zijn ze allemaal verdwenen onder stedelijke bebouwing, infrastructuur, havenwerken en kassen. De Rhoonse polders daarentegen, zijn grotendeels intact gebleven. Een deel van deze polders vormen nu samen het Buijtenland van Rhoon.
Bomen op de Essendijk
Het kavelingspatroon is hier sinds de Gouden Eeuw onveranderd. Kenmerkend zijn de bomendijken en beplante erven. De prachtige bomenlijn die de Essendijk door het landschap trekt, behoort tot één van de mooiste van Nederland. Het gebied wordt aan de zuidrand begrensd door uitgestrekte grienden. Die zorgden vroeger voor hakhout voor de waterbouw.
Historische boerderijen
Op de historische boerderijen en erven wordt al honderden jaren geboerd. Vroeger verbouwde men er voedsel voor de eigen bevolking en de scheepvaart. Later kwam daar de zich uitbreidende stedelijke bevolking bij. In hoofdzaak akkerbouw, met voor eigen gebruik op iedere boerderij ook wat fruit, melkvee en enkele varkens. Tegenwoordig wordt er veel meer geproduceerd. Dit lees je op de pagina 'Eten'.
Streefbeeld
Sinds 2010 werd de akkerbouw in dit gebied bedreigd. Ter compensatie van Tweede Maasvlakte (2008) zou van de helft van de zeshonderd hectare landbouwgrond een zoetklei-oermoeras worden gemaakt. Het Buijtenland van Rhoon gaat van bestemming akkerbouw naar bestemming natuur en recreatie. Na diverse protesten en petities van de Polderkinderen en andere betrokkenen onderzochten de provincie en de ondernemers een combinatie waarin akkerbouw, natuur en recreatie samengaan om zowel de natuurdoelen te kunnen behalen als de akkerbouw te behouden. Deze zoektocht leidde tot een streefbeeld. Een plan dat is opgesteld met inwoners, (agrarische) ondernemers, natuurorganisaties en deskundigen en waar alle leden van de coöperatie voor gaan. Je leest daar meer over bij ‘Coöperatie’.
