Alpacaboerderij en bed & breakfast de Willemshoeve
In Buijtenland van Rhoon wordt op grote schaal natuur-inclusief geteeld. Maar er is ook ruimte voor recreatie, zoals bij deze alpacaboerderij. Wil je meer weten? Lees dit artikel.
Update: De B&B is niet meer in gebruik. Voor geïnteresseerde is het wel mogelijk om een rondleiding van een uur te boeken. Voor vragen kunt u contact opnemen met Wim en Els via vanprooijenels@gmail.com.
Graag stellen wij Wim en Els voor!
Tegen het eind van de Essendijk, de ader die dwars door de Rhoonpolder loopt, wonen Wim en Els van Prooijen. Zij en een paar families alpaca’s. Álpaca’s zoals ze in Rotterdam zeggen, alpácas zoals ze zeggen in Zuid-Amerika. Nadat Wim klaar is met uitmesten en hij en zijn vrouw hun laatste slok koffie achter de kiezen hebben, bel ik ze. Ik wil alles weten over het reilen en zeilen op Alpacaboerderij de Willemshoeve.
Uitzicht vanaf de Essendijk
Het land van zijn opa
In tegenstelling tot de van oorsprong Haagse Els heeft Wim bijna heel zijn leven gewoond in Rhoon. Hij is er geboren, heeft een uitstap van een paar jaar naar Barendrecht gemaakt, en is na het overlijden van zijn opa weer teruggekomen naar Rhoon. Hij verhuisde naar de boerderij van zijn opa, samen met zijn twee zonen en eerste vrouw, die in 1996 overleed. Tien jaar later trouwde hij met Els, die bij hem kwam wonen op de boerderij. De boerderij was echter een tochtig huis met enkel glas en stond op het noorden, waardoor ze nooit zon hadden. Dat zag Els niet zitten. Met pijn in het hart heeft Wim de boerderij dus met de grond gelijk gemaakt en een nieuw huis laten bouwen. ‘Ik vind het wel triest: tachtig jaar geleden bouwde mijn opa de boerderij en ik - als kleinzoon naar hem vernoemd - heb het weer afgebroken.’ Nu wonen ze in een comfortabel huis met zon. En hoewel Wim het er moeilijk mee had, is hij er achteraf erg blij mee.
En hij is blij dat hij in dit gebied woont. Hij is ervan gaan houden, zo uniek is het. Vlakbij de stad en toch zo puur gebleven. Vooral voor Els is het ideaal om naast een woonwijk te wonen. Voor Wim had het niet gehoeven, maar ook hij pakt de voordelen mee. Samen genieten ze van hun pensioen in het Buijtenland van Rhoon.
Alpaca’s
Voordat hij met pensioen ging, was Wim agrariër. Hij verbouwde spruiten, aardappelen en granen. Toen het bedrijf financieel echter niet langer haalbaar was, stopte hij ermee. Els kon helaas later met pensioen dan ze had gepland, dus Wim ging nadenken over wat hij in de tussentijd kon doen. Het was altijd zijn droom geweest om dieren te houden. Op een ochtend ging de wekker - Els werkte in het onderwijs - en ze vertelde dat ze een interview met een alpacafokker op de radio hoorde. ‘En die dieren maken toch leuke geluiden!’ Op dat moment hadden Wim en Els geen idee hoe de dieren eruitzagen. Toevallig hoorden ze een week later op de bridgeclub iemand vertellen dat een kennis was begonnen met alpaca’s. Ze namen contact op met die persoon. Ze kwamen, zagen en waren gelijk verkocht.
Alpaca's in de stal
Geen knuffeldieren
Hoe aaibaar ze er ook uitzien, alpaca’s zijn geen knuffeldieren. ‘Ze zijn vluchtdieren’, legt Wim uit. ‘Als ik alleen binnenkom, moet ik me echt een weg banen, want voor mij alleen gaan ze niet opzij. Maar als ik iemand bij me heb, dan denken ze, wat is hier aan de hand? En dan rennen ze allemaal naar buiten. Dus opscheppen over mijn leuke dieren, lukt niet’, lacht de alpacafokker.
Wim had van de zomer een kudde van 41 alpaca’s. Inmiddels zijn er een paar verkocht en uiteindelijk zal hij er een stuk of dertig overhouden. Alle alpaca’s hebben een naam. Om families bij elkaar te houden, krijgen de kinderen namen die beginnen met de beginletter van de moeders naam. Zo is bijvoorbeeld Sarah een dochter van Sanne. Naast een eigen naam hebben ze ook allemaal een eigen karakter.
Op de vraag of Wim een favoriet heeft, antwoordt hij: ‘Ja, toch wel. Dat is Lisa. Haar moeder kon of wilde geen melk geven, dus de eerste veertien dagen zijn we dag en nacht bezig geweest haar te voeden met kunstmelk. Na die veertien dagen – ik was hooi aan het schudden – stond ze tot mijn grote verbazing ineens weer bij haar moeder te drinken. Omdat we zo intens met haar zijn omgegaan, is ze mak gebleven. Normaal zijn die beesten schuw, want de moeder beschermt ze tegen mensen, maar dat is bij Lisa niet gebeurd.’
Australische scheerder
Nu hebben de alpaca’s een dikke vacht, maar elk jaar in april komt een scheerder speciaal over uit Australië om ze te scheren. Tijdens de Australische zomers scheert hij in zijn thuisland, in de Europese zomers komt hij naar Engeland, België en Nederland om de dieren van zijn vaste klanten daar te scheren. Zo heeft hij het hele jaar door werk.
Alpaca’s staan bekend om hun wol. Els gebruikt dan ook graag de wol van hun eigen dieren om er kleren van te breien. Maar eerst moet ze de wol spinnen. Ze verkoopt de vacht ook, ongesponnen, want spinnen kost veel tijd en ze heeft genoeg andere bezigheden.
Alpacawol
Rondleiding op de alpacaboerderij
Benieuwd naar de alpacaboerderij? Boek dan een rondleiding van een uur. Voor vragen kunt u contact opnemen met Wim en Els via vanprooijenels@gmail.com.
Wim & Els
